Nieuwsbrief mei 2013

Nieuwsbrief Mei 2013

In deze nieuwsbrief wil ik wat vertellen over de mensen die ik in december tijdens mijn bezoek aan Bernadette heb ontmoet. Zo krijgt u meer een beeld van de mensen die betrokken zijn bij het werk.

Personeelslid Margarita:

Margarita werkt ongeveer 5 jaar bij Bernadette. Naast een betrouwbare medewerker, is zij ook als vriendin belangrijk voor Bernadette. Iets wat heel kostbaar is! Margarita is lief, is zich bewust van de achterliggende gedachten van al het werk van Osivala wa Jesu, neemt haar werk serieus en voert dit verantwoordelijk uit . En ze wil in alles, naar haar beste kunnen, de mensen om haar heen dienen. Zij is de enige die Bernadette ook de zorg voor Quina en Felice toevertrouwd, de kinderen die bij Bernadette wonen. Haar werk bestaat uit de zorg voor de gezondheidspost, zoals het kweken, drogen en malen van de medicamenteuze planten en kruiden. Ze checkt de kinderen van de dagopvang op wormen, luizen of andere vaak voorkomende “lastige” dingen. Op zaterdag geeft ze voorlichting aan een groep meisjes in de leeftijd van 15 tot 20. Dit gaat bijvoorbeeld over seksuele voorlichting, aids, menstruatie en de cyclus en verzorging van baby’s. Ook is ze bij meerdere groepen betrokken bij onderwijs over het gebruik van kruiden en planten met betrekking tot preventie, gezondheid en genezende kracht. Helaas heeft Margarita al aids. Ze is gevoelig voor ziektes, is vaak doodmoe, kan vergeetachtig zijn, en heeft niet de kracht om alles te doen wat ze graag zou willen doen. Haar gezinssituatie is moeilijk en vraagt veel van haar. Als kind is ze opgegroeid bij de nonnen. Een man zag haar en heeft aan de nonnen gevraagd of hij met haar mocht trouwen. Dat gebeurde. Echter, deze man had veel seksuele contacten met andere vrouwen. Zo werd hij hiv positief en heeft hij Margarita daarmee besmet. Helaas kwam ze daar pas achter toen ze al bij Bernadette werkte en had de aids zich al ontwikkeld. Haar man is inmiddels overleden. Ze hebben samen nooit kinderen gekregen, maar Margarita zorgt wel voor de 3 weeskinderen van andere familieleden . Eén van die kinderen is Estella, 6 jaar oud. Ook zij heeft aids, waarschijnlijk bij de geboorte besmet geraakt door haar inmiddels overleden moeder. Estella (op de foto met Felice) heeft tijdens mijn bezoek mijn hart gestolen. Wat een geweldig meisje met een stralende lach! Helaas is zij ook regelmatig ziek en dagelijks erg vermoeid. In Nederland heeft iemand met aids toch goede vooruitzichten om lang te leven omdat de levensstandaard veel gezonder en dus hoger is. Maar ook omdat we goede medicatie hebben. Dat is in Mozambique helaas niet het geval. Zelfs wanneer de medicatie inhoudelijk “goed gekeurd” is, is de levering daarvan nogal onbetrouwbaar. Het is hartverscheurend om te denken aan al die mensen die er over een paar jaar niet meer zijn. Mensen zoals Margarita en Estella.

Naast het dagelijkse werk van Bernadette komen er ook altijd andere mensen op haar pad die haar hulp nodig hebben. En als die hulp word gegeven, kan dit betekenen dat die mensen jarenlang op een bepaalde manier afhankelijk blijven van Bernadette. Ik zal een voorbeeld geven. Jaren geleden heeft een groep enthousiaste mensen uit Bunschoten Spakenburg tijdens een bezoek aan Bernadette kennis gemaakt met een jongen. Hij heet Zee. Hij leefde met wat broertjes en zusjes in de rimboe, in iets wat je nauwelijks een hut kon noemen. De groep had veel medelijden met het stel kinderen en heeft mede gezorgd dat er op een aangrenzend stuk grond bij Bernadette een stenen huisje werd gebouwd. Heel klein en niet meer dan wat muren en een goed dak erop, maar een paleis in vergelijking met wat ze hadden. Ook werd er op het terrein alvast 3 toiletten gemaakt. Natuurlijk 1 voor deze familie, de andere 2 voor toekomstige bewoners. Zee en een paar broertjes trokken in het huis, samen met een nichtje van een jaar of 16. Dit meisje is verstandelijk beperkt, maar zou in principe toch voor het gezin gaan zorgen. Binnen de kortste keren werd ze misbruikt door een man en werd zwanger. De baby is inmiddels bijna een jaar. Tijdens mijn bezoek gingen Bernadette en ik naar Zee. Het was hartverscheurend om ze te zien. De kinderen waren allemaal harstikke vies, de baby speelde in het zand op de grond en had niet meer aan dan een oude lap. Het toilet was verstopt en omdat de kinderen niet wisten hoe ze dat moesten oplossen, zijn ze de andere toiletten maar gaan gebruiken met het gevolg dat alle potten verstopt raakten. Daarna deden ze de behoeften maar op de grond. Nogmaals, hartverscheurend om dit zo te zien. Eerst heeft Bernadette uitgelegd hoe ze de toiletten moesten ontstoppen en onderhouden. Daarna hebben we alle kinderen mee naar het huis van Bernadette genomen. Bernadette heeft alle haren geknipt en geschoren. Daarna heb ik ze onder de douche gezet en de hoofdjes gewassen. Er kwam letterlijk zwart water vanaf! Vervolgens kregen ze allemaal een stel schone kleding en werden aan het werk gezet. Alle overige kleding werd verzameld en werd door de kinderen met de hand wassen. De baby was inmiddels ook verzorgd en was op mijn schoot als een blok in slaap gevallen. Deze ontmoeting met Zee illustreert duidelijk hoe lastig het werk en leven van Bernadette is. Het is nooit genoeg en als je met iets helpt, vraagt dit vaak naderhand soms nog jarenlang bemoeienis. Het principe van de regering om de familie leden verantwoordelijk te laten zijn is naar mijn mening een goed principe. Helaas is er steeds minder familie die daadwerkelijk in staat zijn om kinderen goed op te vangen. En er zijn geen of te weinig instanties die kunnen ondersteunen. Bernadette probeert haar steentje daarin bij te dragen.

Naast al die praktische hulp is Bernadette er van overtuigd dat ze zich juist ook moet inzetten om meer over God te vertellen en wat dit betekent in het dagelijkse leven. Ze vertelt steeds waarom ze dingen doet, bidt met mensen en onderwijst voorgangers van de plaatselijke kerkjes.

Voor haarzelf is dit ook de enige manier om het werk vol te houden…door te vertrouwen op God.

Financieel is het dit jaar zwaarder geweest. De giften zijn redelijk stabiel gebleven maar het project had om uiteenlopende redenen veel meer geld nodig. Bernadette moet daarin dan ook beslissingen nemen die niet altijd makkelijk zijn. Zo heeft ze er voor gekozen om minder baby’s aan te nemen in het melkpoeder project. Gelukkig hebben we een 1000 pond van de Engelse Rotary club gekregen, speciaal voor de baby’s. Maar het blijft een ingewikkelde afweging hoe we het geld binnen het project het beste kunnen besteden.

Tot slot….. de hartelijke groeten van Bernadette. Het is voor haar lastiger om naar Nederland te komen. Met betrekking tot het project zijn er steeds minder mensen aan wie ze in vertrouwen het reilen en zeilen kan overlaten. Daarbij komt ook dat ze Felice en Quina niet mee naar het buiteland kan nemen. Hoofdzakelijk omdat ze geen identiteitspapieren hebben en in mindere mate vanwege de hoge kosten die alles met zich mee brengt. Helaas. Minder naar Nederland komen, betekent ook minder contact met de achterban. Toch hopen zowel Bernadette, haar medewerkers en de stichting red de weeskinderen van Mozambique dat u het project wilt blijven steunen.

Heel erg veel dank daarvoor!

Artina, namens de stichting red de weeskinderen van Mozambique